یواشکی نوشت

3 گام قانون جذب :
• گام اول، درخواست : درخواست کردن اولین گام در روند خلقت است. پس درخواست را جزو عادات خود قرار بده. اگر مجبور به انتخاب هستی و نمی دانی کدام راه را بروی، بپرس. تو هرگز نباید در هیچ موردی در زندگی ات سردرگم باشی. فقط درخواست کن!
• گام دوم، باور : تو باید بر این باور باشی که آن را دریافت کرده ای. تو باید بدانی که هرآنچه بخواهی، در همان لحظه درخواست متعلق به تو شده است. تو باید ایمان محض داشته باشی.
• گام سوم، دریافت : گام سوم و گام نهایی در این روند، دریافت است. در این مورد احساسی فوق العاده داشته باش. احساس کن که خواسته ات برآورده می شود. همین حالا آن را احساس کن.
• و به گفته برخی دوستان!!!!، گام چهارم را نیز نباید فراموش کرد و آن چیزی نیست جز...

(تلاش و کوشش)!

+احساس می کنم مخاطب جمله ی آخرش خودِخود منم!!..

+معصوم کی می خوای رانندگی یاد بگیری؟؟؟

_بعد کنکور تو مرداد ماه...

+اوکی پس بیا با ماشین ما یاد بگیر...هر روز با فاطمه برین جاهای خلوت تر اونجا تمرین کن که مسلط بشی...منم روزایی که سرکار نباشم باهاتون میام...

_نه بابا ماشین شما یه چیزی میشه...شرمنده میشم!...

+هیچی نمیشه ....اگرم شد اشکال نداره فدای سرت...

_:)))) دست شما درد نکنه!...

+خدا بهم داداش نداده اما شوهر خواهرام از داداش بهترن برای خواهر زن کوچیکشون!....

+اماده باش بحث کنی؟؟؟

هرچقدر کلکسیون آهنگای ماشینت کامل باشه...

اصن آرشیو کل خواننده هام که تو ماشینت داشته باشی...

بازم بیشتر اوقات آهنگی که توی تاکسی یا ماشین دیگران

می شنوی برات جذاب تره...

چرا اینجوریه واقعا؟؟؟

برای یکی مثل من که(کم کمش)روزی 1 ساعت از زندگیم تو فضای مجازی سپری میشه...

5روز زندگی کردن بدون اینترنت مساویه با مرگ خاموش!!!....

+مبعث حضرت رسول مبارک... :)

معمولا ما آدما دوست زیاد داریم...

از اینایی که باهات می خندن و از غمات هیچ خبری ندارن...

از اینایی که وقتی ناراحتی جرئت درد ودل باهاشونو نداری...

از اینایی که هستن تا زمانی که خوبی ولی خدا نکنه یه روزی حالت بد بشه،دیگه در دسترس نیستن...

از اینایی که...

بیخیال مهم نیست...همون بودنشون کافیه حتی اگه فقط تو خوشی باشن...

اما از بین این دوستا یه سریشون رفیقن...

رفیق واقعی...

از همونایی که وقتی یه دنیا غم داری میدونی یکی هست که میتونی بهش تکیه کنی..

از همونایی که یه موقعایی از بستگانت بهت نزدیک ترند و برات عزیزتر...

از همونایی که هم تو خوشیات پا به پاتن وهم تو غمات کنارت...

از همونایی که سنگ صبورن برات.....دهنشون قرصه...

از همونایی گریه می کنن باهات ....می خندن باهات....

خلاصه که همه جوره هستن...تو هر شرایطی...

این رفیقا نابن...یه نعمت خوبن از طرف اون بالاسریمون...

قدرشونو بدونیم....

+کوثر کجایی؟؟؟؟؟نگرانتم....!!!... :(

وقتی بابات با اون اخم معروفه حکم می کنه که...

فردا یا میری دکتر یا غروب که اومدم خودم میبرمت...

ینی تمام زحمات یه هفته ی اخیر(مث تحمل دم نوشای بدمزه وداروی گیاهی از اون بدمزه تر و...) برای دکتر نرفتن پر...

خیلی وقتا(که نه میتونم بگم همیشه)حوصلم فقط با یه آهنگِ خوب میاد سرجاش!!

مث این آهنگ...

دختر جون وقتی کلا یه مدت زمان زیادی میشه که درس نخوندی..

فقط کتابارو باز کردی یه سلامی عرض کردی وبستی...

روز دوم درس خوندن که نباید انتظار داشته باشی 17 ساعت  بخونی...

اونم تویی که کلا درس خوندنت به ندرت به 10 ساعت رسیده...

فعلا به همین 5_6 ساعت قانع باش..

به قول اکثر معلمای دبیرستانمون:

رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود....رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود...

+اینم یه پست محض خالی نبودن عریضه...

سلام بابا جونم ....

می خوام برات نامه بنویسم...

میدونی که هیچ وقت انشام خوب نبوده....

پس ببخش همه ی کم وکاستی هاشو...

ولادت امام علی (ع) و روز پدر مبارک... :)

لعنت به همه ی کابوس هایی که باعث میشه ....

با بغض وسردرد از خواب بیدار شیم....

+مردم خواب بلبل وسوسن و دشت و فلان می بینن...

اون وقت منم خواب می بینم ....؟؟!!

یه حدیثی هست که میگه:

دختری که فوتبال دوست نباشه از ما نیست!!!...

+پیش به سوی دربی!!!...

تو شب آرزوها برای همه ی آدمایی که می شناختم ونمی شناختم دعا کردم که...

ایشالله آرزوهاشون با حکمت خداشون یکی باشه!!!...

آمــــــین!!!...

دوست دارم اون انسان شریفی که برای اولین بار نظریه ی...

[کنکور 4ساعته رو برای ارزیابی 12سال درس خوندن+پیش دبستانی که سرجمع میشه 13سال!!! ]

ارائه داد رو ببینم...

اون زمان  فقط ی سوال ازش دارم...

ماذا فاذا برادر/خواهر؟؟؟!!!!

خوبی این وب نوشته ها اینه که...

هر وقت دلت خواست می تونی بری پستای قبلی رو بخونی...

خیلی وقتا خاطراتت زنده میشن باهاشون...

خاطراتی که یه موقعایی از شدت روزمرگی می افتن ی گوشه مغزت

و...خاک می خورن و خاک می خورن و هــــی خاک می خورن!!!...

مث این [خاطرات گذشته منو می کشه آسون...]

+اینم ی نوع خوشبختیه دیگه...

+عنوانمان کپی می باشد از نوشته اصلی،با اجازه کوثر بانو جان!!! :)

داشتن یه جفت پت ومت 3ساله در خانواده...

اونم با تفاوت سنی 3ماه از هم در کنار همه ی سختی هاش...

ینی خود خود خوشبختی...

درد ودل ی عاشق از نوع مذکر...

+به نظر من شکست عشقی برای آقایون(اگه واقعا عاشق باشن)

خیلی سخت تره تا برای خانوما...

مامانم:دوس دارم خونمون طبقه ی بالا باشه اما از پله بدم میاد...

مثلا خوبه برم بالا دیگه پایین نیام...

من:خوب ی خونه بگیر که آسانسور داشته باشه...

از اینکه بری بالا و دیگه پایین نیای بهتر نیست عایا؟؟؟...

+بخشی از صحبت های منو مادر جان همین الان...

ینی من متنبهم میشم می خوام درس بخونم...

مامان خانوم نمیزاره با این مهمونی بازیاش....

+مهمونی خیلی خوبه ها....

اما ن دقیقا شبی که من قصد درس خوندن داشتم اونم بعد 3ماه...

نیمه ی گمشده ی عزیزم ...

لطفا قبل از پیدا کردن من حتما گیتار زدنو یاد بگیر...

خداجونم شمام ی لطفی کن...

نیم دونگ صدا برای خوندن بهش بده...

با سپاس فراوان!!!!....

+نیمه ی گمشده ی خوش صدا وهنرمند خواسته ی زیادیست عایا؟؟؟؟

 قباد:تو هنوزم دلت باهاشه؟؟؟!!!...

شهرزاد:نمی خوام حرفشو بزنیم...فراموشی زمان می بره...

 فقط...

فکر می کنم اگه من به هر دری زدم و اونی نشد که می خواستم بشه...

لابد قسمت خرافه نیست هست واقعا...

بزرگ آقا:من با دستای خودم همسرمو 2تا پسرمو گذاشتم تو خاک آخ نگفتم...

شهرزاد:خوب شما بزرگ آقایین...بزرگ همه این...از اون بالا که شما نگاه می کنین آدما حکم گله ی گوسفندو دارن فرقی نمیکنه مرگ وزندگیشون...

هاشم خان:شـــهرزاد!!!!

بزرگ آقا:بزار بگه سبـــک میشه!!...

شهرزاد:مارو آوردین اینجا که گریه زاریمون رو ببینین،یادمون بندازین آخ نگفتین موقع مرگ عزیزاتون... بزرگیتون رو به رخ ما بکشین...

ما بزرگ نیستیم بزرگ اقا داریم دق میکنیم!!!...

ایده از [اینجا]

ادامه لـــطفا...

یه کمی طولانیه،اما به نظرم ارزش خوندن داره...

بدبختی ینی شبی که فرداش آزمون داری وقد ی دونه جو هم درس نخوندی...

 فینال مسابقه لباهنگ داشته باشه !!!

+این موضوع رو فقط بچه های درس نخون درک می کنن!!!

یکی از فانتزیام اینه که لب دریا دور آتیش نشسته باشیم...

من اینور توام اونور دقیقا روبروم...

بعد همه بهت اصرار کنن که باید بخونی...

توام گیتارتو از کنارت برداری بذاری رو پات..

ی نگاه بهم بندازی و شروع کنی به خوندن این آهنگ...

گاهی با شنیدن خبر مرگ کسی!!!

گاهی با دیدن ی فیلم یا شنیدن ی آهنگ!!!

گاهیم با خوندن ی متن یا حتی ی جمله کوتاه!!!

فکر نبودنشون تو ذهنم جرقه می زنه...

اما هنوز جرقه پا نگرفته و روشن نشده بغضم اشک میشه رو گونم...

میدونم خیلی اذیتشون کردم...

میدونم همیشه اونی نیستم که می خوان...

میدونم همه ی وجودشون رو برام گذاشتن و...

من با همه ی وجود براشون جبران نکردم...

اما به خود خدا نبودنشون رو طاقت نمی یارم...

خدا جونم....

نیاد اون روزی که من باشم و مامان بابام نباشنا!!!

عاقا من بد میگم؟؟؟...

نه خدایی می خوام بدونم بد میگم؟؟؟...

من تمام حرفم اینه که مهمون عزیزی که داری تشریف میاری قدم سر چشم ما می زاری!!!

حداقل ی زمانی بیا که آدم تکلیفشو بدونه...

یا زمان ناهار باشه یا شام یا حداقل عصرونه...

بابا ساعت 7غروب میای،اصرارم میکنی که مامان خانوم شام نپزه

با خواهش وتمنا مینشونیش پیش خودت...

بعدم ساعت 9 خیلی شیک تشریف می بری خونتون...

اون وقت اهالی خونه می مونن و ی شکم گرسنه بدون شام!!!

لدفن وقتی مهمونی میرین فکر شکم گرسنه ی اهل خونه ام باشین...

+اصولا آدم شکمویی نیستم اما الان واقعا گشنمه...

هیچ وقت نویسنده خوبی نبودم...

تو همون دوران مدرسه ام همیشه انشاهام یکی در میون نوشته خودم بود...

هیچ زمانیم جسارت اینکه افکارمو روی کاغذ بیارم نداشتم...

تا اینکه ی روز که خیلی عصبی بودم نگام افتاد به سررسید روی میز...

اون لحظه تنها کاری که می تونستم بکنم نوشتن بود...

پس نوشتم از حسم از افکارم از همه چی...

خالی شدم....سبک سبک...

از اون زمان هروقت که دلم گرفت رفتم سراغ سررسید نوشته هام...

برام مهم نبود چقدر جمله بندیم درسته یا نوشتم چقدر ادبیه...

فقط تنها چیزی که مهم بود آرامشی بود که با نوشتن پیدا می کردم...

از اون روز به بعد نوشتن شده عادتم...

از اتفاقات زندگیم...از احساساتم...از روزمرگی هام...

این وبم برام حکم همون سررسید خاطره هامو داره...

ممنون که خوندین...

+اولین پست بلاگ

+تازه از بلاگفا اسباب کشی کردم!!!...